Tasmania and roadtrippin'

Pfoe alweer meer dan een maand geleden en nu begon zelfs waarbenjij.nu klaagmail te sturen of ik vast zat op de Kilimanjaro of in een afgelegen Indiaas dorpje, want het was alweer zo lang geleden dat ik een verslag geplaatst had, deze keer was het wel heel erg dus. Dus nadat ik het afbranden van Pippies als een heldin voorkomen heb, is het dan nu tijd voor: Sandra in Australia part don't-know-lost-count!

Dusss... Ik ben nog steeds in Rainbow, maar heb een paar leuke dingen gedaan.
Ten eerste ben ik naar Tasmania gegaan als 'vakantie'. Dat is een heel mooi en vaak overgeslagen stukje Australie dat er onderaan bungelt. Er werd mij verteld dat het er best wel eens koud kon zijn, maar dat viel allemaal wel mee. En eigenlijk was het stiekem ook wel lekker om weer eens helemaal ingepakt over straat te lopen.
Ik ben dus 's ochtends vroeg met de bus naar the Sunshine Coast gegaan en vanaf daar naar Melbourne gevlogen en van Melbourne naar Launceston (in het noorden van Tasmania).
De volgende ochtend ben ik op de tour bus gestapt om een reis langs de oostkust te maken. De eerste dag zijn we gestopt bij een aantal look-outs, een cheesefarm (but only happy cows) en The Bay of Fires (staalblauw water, witte met oranje rotsen, wit zand) en we zijn gestopt voor de nacht in Bichemont. Daar heb ik nog een koude maar lekkere nachtelijke wandeling over het strand gemaakt, waar ik ook nog even lekker aangezien werd voor een weggelopen vermist kind:P. De tweede dag ging de tour door naar Wineglass Bay en de bekendste bakker van Tasmania (en dat wisten ze, de afzetters). 'S avonds werd ik afgezet in Hobart (de hoofdstad van Tasmania) waar ik verbleef in The Pickled Frog backpackers, waar het heel gezellig was met veel leuke mensen.
En nu zullen veel van jullie wel weten hoe een niet-stads-mens ik ben, maar wat was het heerlijk om boodschappen te doen in een gigantische Woolworths supermarkt, winkels te bekijken en nieuwe gezichten te zien.
Het weekend heb ik in Hobart doorgebracht. De eerste dag heb ik een vriendin van Kim (die een jaar in Nederland heeft gewoond) ontmoet. Zij en haar vriendje hebben me Hobart laten zien en hebben me meegenomen naar de beroemde Salamanca Market. Daarna zijn we naar Port Arthur gegaan waar de Engelsen zo'n 250 jaar geleden hun zwaarste criminelen naartoe stuurden. Dat was redelijk interessant, maar het grappige aan Australie is dat alles wat hier 'oud' is, voor ons Europeanen helemaal niet zo indrukwekkend oud is aangezien Australie een veel jonger land is.
Mijn tweede dag in Hobart heb ik vooral doorgebracht met de stad bekijken en (geloof het of niet) shoppen! Ik heb een hele fijne dikke sjaal gekocht (want ja die heb ik ook nodig hier in Rainbow) en een broek. Verder lekker geluncht en chocolademelk gedronken en eigenlijk gewoon genoten van de plek en mijn leven^^
De volgende dag moest ik helaas Hobart verlaten en ben ik weer op de tourbus gestapt, deze keer om de westcoast te gaan bekijken. Aan de westkust heb ik een paar miningtowns gezien en verder prachtige bergen, uitzichten, watervallen, zandduinen (waar ik natuurlijk mijn favoriete shirt moest ruineren door te veel van duinen te springen/vallen) en Cradle Mountain (naar mijn mening het mooiste deel van Tassy) en we hebben veel gewandeld. Ook heb ik 99.9% schone lucht ingeademd (haha wie kan dat zeggen). De avonden stonden voornamelijk in het teken van Shithead spelen.
Na de Westcoast werd ik weer gedropt in Launceston waar ik de volgende dag weer vertrok om terug te vliegen/bussen naar Rainbow.
Dat was echt een vreselijke reis (en ik ben inmiddels toch wel wat gewend). 'S ochtends om 4.45 uur zat ik in de shuttlebus naar het vliegveld. Van daar drie kwartier vliegen naar Melbourne, 2.5 uur wachten in Melbourne, 2.5 uur vliegen naar Sunshine Coast, 3.5 uur wachten daar op de bus en dan nog 3 uur in de bus. Uiteindelijk was ik om 19.15 weer terug in Rainbow.

Die avond was het feest want ik kreeg dan eindelijk de gitaar! Inmiddels kan ik al een liedje bijna perfect spelen en weet ik de akkoorden voor een aantal andere met dank aan mijn goede vriend Alan:) Ik oefen zonder grappen iedere dag op zn minst een half uur en heb al behoorlijk wat eelt op mijn vingers.

En toen was het mijn verjaardag! Die verjaardag heb ik soort van traditiegetrouw over 3 dagen verspreid gevierd. Maandag de 14de was het de welbekende Tribal party, ik had helemaal geen zin om te gaan maarja om 12 uur zou ik jarig zijn dus voelde ik me lichtelijk verplicht aan mezelf om te gaan. Om 12 uur werd ik door zo'n 30 man Happy Birthday toegezongen en kreeg ik smsjes van vrienden en familie thuis (en blijkbaar telefoontjes, sorry ik had echt klote-bereik daar binnen!). Op de dag van mijn verjaardag zelf heb ik maar weinig gedaan, ik kreeg een hoop Happy Birthday knuffels en zelfs wat cadeautjes. Ik heb mijn eigen kleine persoonlijke verjaardagsfeestje gevierd met een prachtige zonsondergang op de Sandblow. Daarna kwam ik thuis en had mijn vriendin Filippa nog een cadeautje voor me: I bought you a movienight! Oftewel, chips, chocola en ijs voor een avondje American Pie kijken.
Op woensdag had ik een klein feestje in Pippies, woensdag is $2 dinner dag en altijd heel gezellig, deze keer was de eigenaresse er ook en hebben we gezellig met zn allen gekletst en gezeten.
En toennnn... kwam donderdag. Ik had een echte aussie birthday bbq gepland in het park bij het strand. Uiteindelijk was het heel gezellig met een paar goede vrienden, lekker weer, lekker eten en het ruisen van de zee op de achtergrond en natuurlijk gitaarmuziek. Daarna ben ik naar Fraser's gegaan waar nog veel meer lieve mensen waren die me allemaal een Happy Birthday wensten en mijn twee helden zongen nog maar een keer Happy Birthday voor me (daar werd ik helemaal gelukkig van). Al met al dus een geweldige verjaardag met veel Happy Birthdays in plaats van gefeliciteerds, veel berichtjes en liefde van thuis (dankjulliewel allemaal) en een hoop happyness.

Wat is er verder gebeurd in Rainbow? Ik ben naar Lake Poona geweest, het heeft veel geregend de afgelopen dagen, er heeft weer veel geweldige muziek geklonken, ik heb een hoop zand gezien en weer geweldige nieuwe mensen ontmoet. Ook ben ik weer aan het werk bij Pippies, wat nog steeds heel leuk is maar ineens wel een heel stuk rustiger aangezien het low season is en Rainbow rustig is.

En ik heb nog iets leuks te vertellen! Komt ie: ik ben op roadtrip geweest met 5 mensen en 3 campervans!
Iets meer dan een week geleden had ik ineens 3 jongens voor mijn neus staan bij de receptie, die me doodleuk vroegen of ik plaats voor 3 vans had. Naja geen probleem (het is niet dat we het druk hebben ofzo:P). Situatie: 2 Engelse koppels en een Canadese jongen die elkaar onderweg ontmoet hadden en nu samen aan het roadtrippen waren. Anyways, zij parkeren hun van (met wat moeite), gaan naar Fraser Island, komen terug en toen leerde ik ze eigenlijk pas goed kennen. Maar het was echt heel gezellig en ik kon echt goed met ze opschieten. Ik heb ze meegenomen naar de Sandblow en het strand. Helaas gingen ze de volgende dag verder naar Hervey Bay (2 uur rijden van Rainbow) en ik had die dag toch vrij dus besloot ik maar met ze mee te gaan. Dus dat was een kleine roadtrip voor mij. 'S avonds hebben we ergens in een park aan zee gekampeerd, pizza gegeten (want in een van die vans zat dan wel weer een oven:P), gevist (althans de jongens hebben gevist, wij bekeken alleen de vis die ze vingen), ik sneed mn voet open aan een schelp die vreemd genoeg op het strand lag, ik heb wat gitaar gespeeld (want dat past nou eenmaal in de situatie, of het nou goed klinkt of niet) en 's ochtends kreeg ik een heerlijk gasstel-ontbijtje:) Ondanks dat er dus heel erg goed voor mij werd gezorgd moest ik wel weer terug in Rainbow zien te komen aangezien ik om 13.00 uur moest werken. Dus ik heb de Greyhound genomen die ik nog maar net haalde en 2 uur later was ik weer terug in Rainbow.
Het was by far het beste wat ik gedaan heb deze week!

En nu... wil ik weer op roadtrip. En heel erg hopelijk gaat dat ook gebeuren. Als mijn plan geaccepteerd wordt door Ryan (de canadees), ga ik hem over 12 dagen ergens in het noorden meeten en gaan we samen nog een paar weken gypsy zijn! Nu even wachten tot ie terug belt...-.-'

Nou dat was ie wel weer voor nu denk ik zo, ik denk dat ik alles heb verteld.
In moederlandje alles goed? Minder dan 1.5 maand en dan kom ik weer thuis... Echt een maffe gedachten. Maar kan niet wachten iedereen weer te zien!

So long, and until we meet again on this beautiful internetpage.
xx