Het einde nabij, op naar een nieuw begin
Door: Sandra
Blijf op de hoogte en volg Sandra
27 Januari 2017 | Zambia, Mumbwa
Een nieuw jaar, een nieuwe blog. Niet veel om uitgebreid over te schrijven, wel een hoop om op te noemen. Ennnnnnnn grootse plannen voor de toekomst!
Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog en zoals ik al zei: er valt een hoop op te noemen. De maanden november, december en januari stonden in het teken van verandering, werken, familie, vrienden, geweldige dieren en liefde.
In november werkte ik vooral erg veel en hard maar wilde het nog steeds niet zo lekker opschieten met mijn opdracht. Het was ook even wennen, met een nieuwe projectmanager (die tevens mijn stagebegeleider verving) en nu voortaan ook een assistent project manager wiens mening ik in acht moest nemen. Waar ik al licht kriegel werd van door één persoon op mijn vingers gekeken te worden, waren dat er nu ineens drie. Er vond dan ook een kleine explosie plaats in mijn hoofd na een gesprek wat ik had met alles managers. Deze explosie is vooral positief gebleken.
Soms is het belangrijk om boos te worden en daar motivatie uit te putten. Hoe harder iemand twijfelt of het me wel gaat lukken (ondanks mijn meervoudige verzekering dat het voor elkaar zou komen) hoe meer ik erop gebrand ben ze dit te bewijzen. En zo kreeg ik de eerste en tweede week van december ineens een goed shot motivatie en schreef ik in die 2 weken bijna al mijn SOPs.
Beloningen voor mijn harde werken kwamen overal vandaan. Het ging om een luipaard (de laatste van de big 5!!) tijdens een gamedrive met vrienden, bushbucks, aapjes en bavianen voor mijn tent, 6 wilde honden die een waterbuck in het nauw gedreven hadden gezien onderweg naar werk.
En ook in november kwamen er voorbodes van het goede leven. Daan kwam langs in Kafue en door slim gebruik van mijn vrije dagen zijn we een aantal keren in de ochtend of juist in de middag het park in gegaan. Op één van die ochtenden zagen we een prachtige mannetjesleeuw. Ook zijn we een aantal keer gaan picknicken aan de rivier waarbij we op het dak van de auto zaten. Verder hebben we veel met gezamenlijke vrienden van ZCP en Panthera opgetrokken (touch rugby, sundowners, data collection, rapids). Verder zijn we in Lusaka geweest voor wat welverdiend lekker eten en rust in een andere omgeving. Na terugkomst uit Lusaka had ik dus dat gesprek, werd ik kwaad en werkte ik hard. 2 weken later kwam daar de beloning voor: ik ging naar huis!
De beslissing om naar Nederland te komen was erg abrupt en random, maar ik boekte een ticket om op 18 december naar Frankfurt te vliegen en de kerst en oud en nieuw door te brengen met familie, vrienden en andere speciale mensen. Ik vloog met Ethiopian Airlines via Addis Ababa naar Frankfurt waar ik om 5.30 ’s ochtends aan kwam waar lieve papa en Sebas me kwamen ophalen.
Het is niet te beschrijven hoe het voelt om thuis te komen, in een bad van warmte en bekendheid en liefde na een toch wel vrij zware periode van niet mijn plek kunnen vinden en op kantoor zitten. Echt veel bijzonders heb ik niet gedaan in Nederland. Vooral heel veel mensen gezien waarmee ik kon bijkletsen. Wel ben ik even in Leeuwarden geweest en een aantal keren in Amsterdam. Fijn om thuis te zijn.
Toen ik terug kwam in Zambia was het even doorbijten en van alles regelen in Lusaka. Toen dat eenmaal gedaan was kon ik terug keren naar Mukambi wat heel fijn was. Ik begon aan de laatste fase van mijn stage en voelde me beter op mijn plek. Nu ben ik bezig met verbeteringen van SOPs en voorbereidingen op de volgende stap in het leven. Die volgende stap is opgebouwd uit 2 substappen. Ten eerste betekent het einde van mijn stage ook het einde van mijn studie en dat betekent weer dat ik officieel Bachelor of Wildlife Management ben over een maand! Wel een gek idee, na al dat harde werken ben ik straks zomaar ineens klaar en ben ik dus ook geen student meer… De andere fase van de nieuwe stap is een nieuwe plek en een nieuwe organisatie om voor te werken. Ik mag een 3 maanden lange proefperiode gaan doen bij the Zambian Carnivore Programme (ZCP) in Liuwa Plain National Park in het uiterste westen van Zambia. ZCP is een organisatie die onderzoek doet naar carnivoren in 3 gebieden in Zambia (South Luangwa, Kafue NP en Liuwa Plain NP). In Liuwa wordt het onderzoek gefocust op cheetahs, hyena’s en leeuwen. De onderzoekers doen veldwerk waarbij ze data verzamelen over het gedrag, verspreiding, voedsel, prooidieren en aantallen van deze dieren. Daarnaast zet ZCP zich in voor de educatie van Zambiaanse studenten om hen enthousiast te maken over hun wildlife en te motiveren studies te kiezen die hier om draaien. Dit met als doel om meer Zambiaanse ‘ambassadeurs voor wildlife’ te krijgen die zich inzetten voor de bescherming van hun natuur en wildlife.
Misschien herinneren jullie je mijn verhaal over mijn bezoek aan Liuwa (vorige blog). Dat wordt de komende maanden (vanaf 16 februari) mijn leven. Santje mag eindelijk buiten spelen!
Ik ben van plan 2 nieuwe blogs te starten (beiden in het Engels). Jajaaaaa ik weet het, ik houd deze al niet zo trouw bij. Maar in Liuwa heb ik wel stroom na 17.00 uur en geen lodge om een sociaal leven te hebben. Dus 2 blogs: een over mij. Omdat ik stiekem heel veel schrijf, ook al durf ik dat meestal niet openbaar te maken. En een over het leven in Liuwa, met natuurfoto’s van de heel erg getalenteerde wildlife fotograaf en tevens manager van het ZCP Liuwa project én mijn special person, Daan.
Uiteraard wordt dat vrij veel schrijfwerk maar het zou goed zijn, voor mij om chocola te maken van de gedachten die door mijn hoofd buitelen en misschien voor anderen omdat ik heel misschien nog wat waardevolle lessen, over conservation bijvoorbeeld, kan overbrengen.
Dus ik houd jullie op de hoogte over de nieuwe manieren waarop ik jullie op de hoogte ga houden…
Momenteel heb ik nog maar 3 weken aan stage te gaan en ben ik druk bezig om alles af te ronden. Vorige week zag ik wilde honden langs de weg toen ik alleen in de auto zat en 2 dagen later stak een cheetah zo voor mijn neus de weg over. Toen ik van de week mijn oefeningen aan het doen was werd ik gadegeslagen door zo’n 10 nieuwsgierige impala’s en hun nog nieuwsgierigere kinderen. En toen ik op een andere dag mijn oefeningen aan het doen was stonden er ineens 3 olifanten voor mijn neus, waarbij de grootste besloot langs mijn tent af te lopen. En dus was ik ineens zo’n 2 meter verwijderd van dit fantastische dier. Naast het feit dat mijn hart er behoorlijk hard van ging bonzen, kon ik een blik vangen van een van de dieren die zo ontzettend onder druk staan in dit land en het gaf me een reminder van waarom ik deze studie in eerste instantie koos en waarom ik dit soort werk wil blijven doen. Het is simpelweg fantastisch om het op te kunnen nemen voor de geweldige dieren en planten die onze aarde rijk is.
Ik hoop dat velen van jullie mij zullen steunen in deze strijd en hem begrijpen. Één van de manieren waarop je dat kunt doen is mijn blogs blijven lezen, inclusief de nieuwe die komen gaan. Dan schrijf ik ze niet voor niks en hopelijk kan ik de boodschap over blijven brengen :).
Tot zover, for now. Ik heb nog wat stage-opdrachten af te maken en in te leveren, het einde is in zicht :)
Daaaaaaag allemaal, tot later weer!
Xxx
-
27 Januari 2017 - 16:18
Ingrid:
Was erg fijn om je even thuis te hebben! Super trots op mijn dochter! -
27 Januari 2017 - 16:27
Ingrid:
Was weer erg fijn om je blog te lezen, dus kom maar op met die volgende blogs. Succes met de laatste loodjes! -
27 Januari 2017 - 23:36
Roos:
Als jij daar nou blijft plakken, weet ik waar ik je kom opzoeken! -
28 Januari 2017 - 13:22
Ingrid Martens:
Prachtig Sandra,mooi om inderdaad die dieren van dichtbij te zien. Heel veel succes voor de laatse weken. En dan op naar een nieuw avontuur. Geniet ervan! -
29 Januari 2017 - 13:16
Marga:
Lieve Sandra,
De laatste keren heb ik niet gereageerd na het lezen van je blogs, maar ik lees ze dus wel, met heel veel plezier!!
Ik ben heel blij te lezen dat het goed met je gaat en je hebt heel waardevolle dingen te vertellen.
Ik zie er nog wel eens een boek over verschijnen van jouw hand.
Heel veel succes gewenst met je laatste weken.
Bachelor of Wildlife Management: Dat klinkt ook wel heel mooi hè?
Heel veel liefs, Marga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley